to miękka część letniego poranka, kiedy słońce ledwo wstaje, a upał dnia jeszcze nie opanował. Młody królik wychodzi z gąszczu malin, drżący nos. Jego ruch nie pozostaje niezauważony.
jakieś 20 stóp dalej jeden z dwóch psów rozwalonych brzuchem na trawie otwiera jej bursztynowe oczy. Drugi pies odwraca się powoli i patrzy w kierunku malin. Toczą się na nogi, oczy teraz wytrenowane na królika. Strzałki dla zwierząt na tylną bramę.
psy gonią. Samica, mniejsza i bardziej zwinna, skręca w lewo i w prawo jak gepard, dostosowując kurs do królika. Większy samiec piesek z tyłu. Zbliżają się do zdobyczy jako drużyna. Bez zwalniania królik ściska pod bramą wolności.
mniejszy pies, nie mogąc hamować na czas, uderza głową w bramę. Za nią wszystkie 70 funtów samca nadal pędzą do przodu. Zderza się z nią, wysyłając ją z powrotem do bramy. 6-metrowy płot drży z każdym uderzeniem. Oba psy potrząsają głowami i kłusują do mnie, licząc na nagrodę pocieszenia.
wątpię, żeby któryś z nich długo przetrwał na wolności. Są to tysiące pokoleń usuniętych z przodków wilków u podstawy drzewa genealogicznego psów. Czym zaczęła się natura, my ludzie majstrowaliśmy od tysiącleci.
pies, Canis lupus familiaris, był pierwszym zwierzęciem i jedynym dużym mięsożercą, który został udomowiony. Jednak jego początki pozostają tajemnicą. Bezprecedensowa globalna współpraca naukowców w końcu odkrywa splątaną historię ukrytą w DNA psów.
Kiedy Przyszedł Rover?
przez lata nakłanianie naukowców do określenia pochodzenia najlepszego przyjaciela człowieka było jak wchodzenie do pokoju pełnego właścicieli psów i pytanie: „Kto jest dobrym chłopcem?”Każdy promowałby, z największą pewnością, własną teorię zwierząt domowych.
ostatnie badania genetyczne postawiły punkt zerowy dla udomowienia psów w Europie, Azji Środkowej, na Bliskim Wschodzie, w Azji Południowej lub Azji Południowo-Wschodniej. I datują POCHODZENIE PSA pomiędzy 10,000 a 38,000 lat temu.
niektóre z tych sprzecznych wyników wynikają ze złożonej historii psów z ludźmi i innymi psami. Po udomowieniu psy okazały się cenne na wiele sposobów: strażnicy, myśliwi, pasterze, zwierzęta stadne, ściągacze sanek.
„psy są motywowalne do wykonywania zadań, które ludzie chcą, aby wykonywały, więc ludzie zabierali je ze sobą, gdy się poruszały”, mówi Adam Bojko, genetyk z Cornell University. „Koty, dla porównania, nie są motywujące, więc ludzie nie rozproszyli ich po świecie. Jeden kot może wskoczyć na statek i skończyć gdzieś indziej, ale nie masz, powiedzmy, wyszkolonych kotów wojennych idących do bitwy.”
podczas podróży psy mieszały się z innymi populacjami psów, ale także z wilkami, zarówno przodkami, jak i współczesnymi, tworząc genetyczne potpourri. Na przykład w 2015 r. w badaniach nad genomem oszacowano, że 25 procent współczesnego DNA wilka Euroazjatyckiego faktycznie pochodzi z krzyżowania się z udomowionymi psami.
kolejny czynnik zakłócający we wcześniejszych badaniach: Naukowcy pobrali próbki DNA z nowoczesnych psów rasowych, które są wynikiem pokoleń sztucznej selekcji i hybrydyzacji przez hodowców, przekrzywiając genetyczną oś czasu, kiedy wilki i psy rozstały się.
ale teraz naukowcy zbierają szersze próbki współczesnych psów. Boyko, na przykład, był współautorem badania z 2015 r., które obejmowało próbki od psów z wolnej hodowli na całym świecie. Te” psy wiejskie ” są bardziej reprezentatywne, genetycznie, gatunku. Z około 1 miliarda psów na świecie około 75 procent to wolne hodowle.
w tym samym czasie naukowcy poczynili postępy w ekstrakcji i sekwencjonowaniu starożytnego DNA, pozwalając im zobaczyć przeszłość, a nie zgadywać na podstawie współczesnego materiału.
„dziesięć czy 20 lat temu przyglądaliśmy się współczesnym psom i współczesnym wilkom i to wszystko” – mówi niemiecki genetyk Olaf Thalmann, obecnie profesor Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. „Zdaliśmy sobie sprawę, że to jest złe. Teraz wracamy do kolebki udomowienia, by tam szukać odpowiedzi. wilki, które dziś widzimy, nie są tym, co dało początek psom.”
w czerwcu Science opublikował artykuł zapowiadający nowy kierunek badań. Według badań, psy były udomowione nie raz, ale dwa razy, na przeciwległych krańcach kontynentu euroazjatyckiego co najmniej 15 000 lat temu. Wcześniejsze badania zakładały, że udomowienie było zdarzeniem trudnym, a co za tym idzie rzadkim, występującym tylko raz. Ale nowa teoria podwójnego pochodzenia wykazała, że starożytna populacja Europejska została zastąpiona przez populację wschodnioazjatycką, gdy ta ostatnia rozszerzyła się na cały kontynent. Każdy żyjący dziś pies wywodzi się ze starożytnych azjatyckich korzeni.
oprócz zbierania DNA od setek współczesnych wilków, a także Kundli i psów rasowych, naukowcy podwójnego pochodzenia wydobyli DNA z dziesiątek starożytnych psów, w tym szczególnie wartościową próbkę z 4800-letniego zwierzęcia odkrytego w Newgrange w Irlandii.
„starożytny pies nie miał przodków u współczesnych psów ani u współczesnych wilków”, mówi Mietje Germonpré, który nie był częścią zespołu dual-origin. Belgijski paleontolog badał szczątki innych starszych psów w Eurazji i uważa, że niektóre z nich były wczesnymi psami — kontrowersyjna teoria, ale jedna z nowych badań sugeruje, że może być poprawna.
„to pierwsza wskazówka w kierunku tego, co tam jest”, mówi Thalmann, który również nie był zaangażowany w badania. „To pobudka. Teoria o wielokrotnym pochodzeniu i czasie istniała już od jakiegoś czasu, ale jest to pierwszy dowód na to genetycznie.”
doprowadzenie naukowców do pięty
artykuł naukowy jest tylko wstępem do powodzi nowych badań, które pojawią się w ciągu następnej dekady, w dużej mierze dzięki biologowi ewolucyjnemu z Uniwersytetu Oksfordzkiego Gregerowi Larsonowi. Jeden z autorów badania, Larson, opowiedział się za współpracą, a nie konkurencją jako współprowadzący projekt Dog origins rozpoczęty w 2013 roku. Prawie każdy duży badacz w tej dziedzinie pracuje teraz z nim w pewnym charakterze.
” zebrałem tych wszystkich ludzi w pokoju, położyłem hardcorowe dane na stole i powiedziałem: „OK, co mówią nam dane, a co mówią nam ego?””mówi Thalmann, który obecnie współpracuje z Larsonem.
jednym z pierwszych rekrutów był Germonpré, który w 2008 roku wywołał burzę ognia, opisując 36 000-letniego psa plejstoceńskiego z belgijskiej jaskini Goyet. Szczątki, w tym częściową czaszkę, znaleziono w 1860 roku w wapiennej jaskini wraz z rysiem, mamutem i innymi zwierzętami. Osobnik Goyeta był oznaczany jako wilk w notatkach polnych, dopóki Germonpré nie porównał szczegółów wielkości i kształtu czaszki i zębów ze współczesnymi wilkami, psami i innymi starożytnymi psami. Uważa, że Larson zaprosił ją do współpracy właśnie ze względu na jej kontrowersyjną teorię i perspektywę.
„mam doświadczenie w ssakach plejstoceńskich, a inne na ogół specjalizują się w neolicie lub po epoce lodowcowej” – mówi Germonpré. Jako badaczka skupiona na wcześniejszym okresie, była bardziej komfortowa niż niektórzy z jej rówieśników w zaakceptowaniu, że udomowienie przed pojawieniem się rolnictwa — około 12 000 lat temu — było nawet możliwe.
archeologiczne zapisy udomowienia i rolnictwa idą w parze dla wszystkich gatunków oprócz jednego: psa. Najnowsze badania dostarczają najpotężniejszego potwierdzenia, że pies udomowiony ewoluował, gdy ludzie byli jeszcze łowcami-zbieraczami.
dokonana przez Germonpré w 2009 r. ocena canida Goyeta opierała się w dużej mierze na pomiarze obserwowalnych cech fizycznych, takich jak stosunkowo szeroka czaszka i pysk, bardziej przypominające psa niż wilka. To dość oldschoolowe podejście, ale wciąż kluczowe dla projektu Larsona.
The Bone Wars
na wczesnym wieczornym spacerze moje psy zadrżały nad ciekawym zapachem, nosy opadły na ziemię, wydając zgaszone odgłosy. I hear another sound: ciężkie spodnie dużego psa w biegu.
to przerośnięty biały owczarek niemiecki naszego sąsiada, znowu bez smyczy. Właśnie dlatego mam przy sobie butelkę z rozpylaczem pod wysokim ciśnieniem.
nawet, gdy tryskam psa wodą, aby utrzymać go w ryzach, dopóki nie przyjedzie jego właściciel, doceniam, że jest to wspaniałe zwierzę. Czysta biel i pewnie 100 funtów. Zniechęcony strumieniem wody w twarz, wycofuje się, stojąc kilka stóp od mojego psa, który również jest biały.
kontrast między nimi jest uderzający. Mój ma krótki, elegancki płaszcz. Pasterz ma luksusowe futro.
wizualnie połącz trójkątne uszy pasterza z końcem jego spiczastego pyska, a otrzymasz większy Trójkąt. Mój pies ma szeroką, kwadratową głowę i szerokie usta, i jest zbudowany jak linebacker. Gdyby ktoś nieznajomy z psami był świadkiem spotkania, mogliby dojść do wniosku, jak kiedyś Karol Darwin, że różne psy pochodzą od różnych gatunków.
dzisiaj wiemy, że psy pochodziły od przodków wilków. Ale niewiele wiemy o tym, jak wyglądało to zwierzę i pierwsze psy. Wilki żyją od pół miliona lat, z co najmniej 32 żyjącymi podgatunkami. Naukowcy odkryli starożytne kości psów od Belgii po Kamczatkę, ale niektórzy naukowcy są sceptyczni co do tego, czy wiele znalezisk to wilki przodków, udomowione psy czy coś pomiędzy.
morfologia czaszki jest kluczem do debaty o udomowieniu, ponieważ to tam najbardziej widoczna jest fizyczna różnica między współczesnymi wilkami a współczesnymi psami. Dziś nawet w wyższych szerokościach geograficznych odmiany „wilków”, takie jak husky, mają krótsze, szersze pyski i krótsze mózgoczaszki, niż wilki — cechy typowe dla zespołu udomowienia.
po raz pierwszy zaobserwowany przez Darwina, ale najlepiej opisany w XX-wiecznej sowieckiej próbie wyhodowania oswojonych lisów, zespół udomowienia obejmuje szereg niezamierzonych cech fizycznych, które pojawiają się, ponieważ dziki gatunek jest selektywnie hodowany w celu bardziej uległego zachowania. Do zmian zalicza się neotenię, w której młodzieńczy wygląd zostaje zachowany do wieku dorosłego.
ta permanentna twarz szczeniaka można zobaczyć od Chihuahuas do St.Bernards. Ten zestaw cech nie ewoluował jednak z pokolenia na pokolenie. Pierwsze psy prawdopodobnie wyglądały jak wymarłe wilki przodków.
„Ewolucja to proces” – mówi Larson. „Gdzie wyznaczasz granicę między tym, co jest psem, a tym, co nie jest?”
tego lata naukowcy współpracujący z Larsonem rozpoczęli likwidację fazy zbierania projektu Dog origins. Spędzą co najmniej dwa lata badając około 1500 próbek materiału genetycznego ze starożytnych szczątków kanida.
ale wydobycie i analiza starożytnego DNA nie jest łatwym zadaniem. Po śmierci wiele drobnoustrojów atakuje ciało, aby rozpocząć proces rozkładu. Bakterie szaleją w próbkach, pozostawiając swój własny materiał genetyczny i zamulając obraz.
Boyko współpracuje z Larsonem, by przeanalizować starożytne próbki kanidów, z których niektóre stanowią 99,5% skażenia bakteryjnego, według Larsona. Genetycy mogą ominąć bałagan bakteryjny, projektując niestandardowe narzędzia wyszukiwania, które pozwalają im polować na segmenty DNA unikalne dla psów, ale jest to czasochłonny proces.
dane genetyczne, w połączeniu z zaktualizowanymi badaniami morfologicznymi niektórych najstarszych starożytnych szczątków kanidów, mogą wzmocnić teorię podwójnego pochodzenia zaproponowaną w czerwcu — lub mogą zbudować przypadek dla jeszcze większej liczby zdarzeń związanych z pochodzeniem.
ale nawet jeśli uda nam się kiedyś z ufnością powiedzieć, kiedy i gdzie i ile razy Wilk przodków stał się psem, to i tak będziemy mieli tylko połowę historii. Pozostała połowa może być jeszcze ważniejsza: w jaki sposób drapieżnik wierzchołkowy, bezpośredni konkurent surowców w czasach łowców-zbieraczy, stał się naszym najlepszym przyjacielem?
Urodziĺ 'a siÄ ™ w ten sposĂłb
moja suczka zostaĹ 'a zabĺ’ Ä … czona, gdy miaĹ ’ a 8 tygodni.
następne cztery miesiące spędziła w betonowej hodowli. Jej jedyna interakcja była z pracownikami schroniska, którzy przychodzili dwa razy dziennie, aby oczyścić jej przestrzeń i zapewnić jedzenie i wodę. Pierwsze sześć miesięcy życia psa obejmują kluczowe okresy socjalizacji, zarówno z ludźmi, jak i innymi psami. Zanim ją poznałem, te okna się zamknęły.
niecały tydzień po przywiezieniu jej do domu, zabrałem ją do parku dla psów. Środowisko trawy, wiórów drzewnych i innych zwierząt musiało być dla niej sensoryczną Krainą Czarów.
jeden z psów zainteresował się kupą czegoś przy tylnym ogrodzeniu. Wszyscy przestali. Powąchałem. Jedni zaczęli jeść, inni toczyć. Retriever był zaborczy w sprawie znaleziska.
ludzie, w węźle rozmowy wyrzuconej piłki tenisowej, zaczęli poruszać się w kierunku swoich zwierzaków.
nazwałem swojego psa imieniem. Natychmiast przyszła w niezdarnym kłusie szczeniaka, uszy opadały w ten sposób i tamto, jej oczy na mnie: jej człowiek. Nawet bez korzyści socjalizacji we wszystkich właściwych momentach, coś w jej bardzo upartości zmusiło ją do odpowiedzi.
„wszystkie zwierzęta mogą być w pewnym stopniu towarzyskie z ludźmi, ale psy są wyjątkowo dobre w przebywaniu z nami”, mówi archeolog z Uniwersytetu Alberty Robert Losey, który bada relacje człowiek-pies w prehistorii. Większość jego prac koncentruje się na obszarze jeziora Bajkał na Syberii, gdzie psy były chowane wraz z ludźmi lub w ich pobliżu na cmentarzach do 8000 lat. Groby są pozostałościami Kultury łowiecko-zbierackiej.
„pochowane tam psy nie zostały zabite ani zjedzone” – mówi Losey. „W niektórych przypadkach ciała ludzkie zostały przeniesione, aby zrobić miejsce dla psa. To mówi nam, że istniała więź społeczna, być może wiara w duszę psa, lub coś, co przetrwało w życiu pozagrobowym.”
pochówki Bajkału nie są jedynym przykładem miejsca ostatecznego spoczynku Fido. „W prehistorii jest więcej pochówków psów niż innych zwierząt” – mówi Losey. Podczas gdy dowody, takie jak wycięte wzory na kościach sugerują, że psy były czasami zjadane lub zabijane w ramach rytuału, istnieją również przykłady, takie jak psy Bajkał, że zwierzęta otrzymały status podobny do człowieka, zarówno po śmierci, jak i, być może, w życiu.
mogą istnieć znacznie starsze przykłady psów pochowanych z ostrożnością. Jeden ze starożytnych kanidów Germonpré i jej zespół badali, z Predmostí w Czechach, został złożony na spoczynek z kością w pysku. Zwierzę ma 30 000 lat.
bliskie relacje między ludźmi a psami mogą opierać się na empatii. Badanie 2016 w Royal Society: Biology Letters potwierdziło to, co dzisiejsi właściciele psów powiedzieli każdemu, kto będzie słuchał: psy mogą interpretować stan emocjonalny człowieka na podstawie wyrazu twarzy jednostki, rzadkiego międzygatunkowego wyczynu. Te zdolności poznawcze prawdopodobnie wyewoluowały z już dobrze zorganizowanego zachowania, które, jak wierzymy, było obecne u przodków wilków.
„wilk był wstępnie przystosowany do życia z ludźmi, ponieważ miał wyrafinowany system społeczny grup rodzinnych”, mówi James Serpell, dyrektor PennVet ’ s Center for the Interaction of Animals and Society w Filadelfii.
który był pierwszy: pies czy właściciel?
chociaż złożony system społeczny wilków mógł je przygotować do udomowienia, niewiele możemy powiedzieć o tym, jak faktycznie przeskoczyły z dzikiego drapieżnika do przyjaciela przy kominku. To dlatego, że pies jest jedynym zwierzęciem, które poddało się temu procesowi, kiedy ludzie byli jeszcze wędrownymi myśliwymi-zbieraczami. Szablony, które opracowaliśmy, aby zrozumieć, w jaki sposób udomowiono inne zwierzęta po pojawieniu się rolnictwa, nie stosują się tak starannie do psów.
większość badaczy definiuje trzy ogólne drogi udomowienia: zdobycz, ukierunkowana lub komensalna. W modelu ofiary ludzie polują na zwierzę-zazwyczaj na dużego roślinożercę-ale zamiast je zabijać, trzymają je w pobliżu do wykorzystania w zarządzaniu zasobami. Zwierzęta hodowlane stają się populacją założycielską. To ścieżka, która prowadziła do krów, świń i najbardziej znanych mieszkańców gospodarstwa.
konie i inne zwierzęta zwykle używane do transportu są produktami ukierunkowanego udomowienia: Ludzie zabierają zwierzę z dziczy z myślą o konkretnym zastosowaniu i hodują w tym celu kolejne pokolenia.
w komensalnym udomowieniu jednak ludzie nieumyślnie tworzą środowisko, które przyciąga zwierzę. Z biegiem pokoleń człowiek docenia pewne korzyści, jakie zapewnia zwierzę i zachęca do jego obecności, podczas gdy zwierzę zostaje oddzielone od innych tego rodzaju na wolności.
koty są przykładem udomowienia komensalnego. Kiedy ludzie zajęli się rolnictwem i zaczęli magazynować Zboże, gotowe źródło pożywienia przyciągało gryzonie, które przyciągały koty.
psy mogły przejść podobny proces. „Widzimy, jak to mogło się stać u wilków”, mówi Larson. „Pewna populacja właśnie zaczęła się z nami spotykać, opierając się na środowisku, które tworzyliśmy. Dopiero po pokoleniach ludzie zaczęli celowo tworzyć populacje, i dopiero długo po tym dostajemy szalone rzeczy, takie jak Labradoodle.”
jednak inni badacze, w tym Serpell Pennveta, wątpią, że łowcy-zbieracze tolerowaliby duże drapieżniki w pobliżu swoich obozów — lub że oszczędni ludzie zostawiliby po sobie wystarczającą ilość potencjalnego pożywienia, aby utrzymać zwierzę wielkości wilka. Zamiast tego twierdzą, że jest możliwe, że prehistoryczni ludzie, podobnie jak wiele nowszych grup łowiecko-zbierackich, mieli zwyczaj adoptowania małych zwierząt. Serpell twierdzi, że ręcznie hodowany Wilk przodków rozwinąłby intensywną, rodzinną więź z ludźmi.
„to zwierzę, jako dorosłe, byłoby wystarczająco uspołecznione, aby było bezpieczne” w oczach myśliwych-zbieraczy, mówi Serpell.
tymczasem inni badacze twierdzą, że debata na temat tego, jak i dlaczego udomowienia jest nieistotna.
„myślę o udomowieniu jako procesie wielogatunkowym” – mówi Losey. „To nie jest coś, co zrobiliśmy wilkom. To coś, co zrobiliśmy razem.”
jeśli dwóm drapieżnikom wierzchołków udało się znaleźć obopólną korzyść w bliskim związku raz, jak wczesne badania odbyły się, lub dwa razy, jak wskazuje najnowsza analiza, dlaczego nie trzy, cztery lub dziesięć razy?
„w pewnym sensie doszliśmy do wniosku, że udomowienie jest tak skomplikowane, rzadkie i niezwykłe, że można było to zrobić tylko raz”, mówi Losey. „Nie widzę tego. Myślę, że były prawdopodobnie setki, jeśli nie tysiące udomowień, które trwały tylko kilka pokoleń. Z jakiegoś powodu nie wytrwali.”
jako nasz najstarszy towarzysz poza naszym własnym gatunkiem, historia psów jest ściśle związana z naszym własnym. (Przepraszam, miłośnicy kotów.) Więcej współpracy, dokładniejsze badania kierunku zmierza obietnice w końcu powiedzieć nam rozdział otwierający ten długi związek.
„musimy przemyśleć, jak myślimy o udomowieniu psa” – mówi Losey. „To ciągły proces, który trwa do dziś … to proces, który nie ma końca. To ewolucyjne partnerstwo.