Autor, Fayaz Ahmed Bhat praktykuje adwokata w Jammu i Kashmir High Court.
wprowadzenie:
Kontrola sądowa jest uprawnieniem sądów do orzekania w sprawie konstytucyjności aktów ustawodawczych i wykonawczych rządu, które wchodzą w zakres ich normalnej jurysdykcji. Ma on swój początek w teorii ograniczonego rządu oraz w teorii dwóch praw, tj.. prawo zwyczajowe i prawo najwyższe tj. Konstytucja. Według Basu w swojej książce basu ’ s commentaries on constitution of india, vol 1. każdy akt organów prawa powszechnego, który narusza przepisy prawa najwyższego, musi być nieważny i musi istnieć jakiś organ, który ma prawo lub władzę do uznania takich aktów prawnych za nieważne. W sprawie praw podstawowych sędzia Khanna powiedział, że kontrola sądowa stała się integralną częścią naszej konstytucji, a sądy wysokie i Sąd Najwyższy mają prawo decydować o konstytucyjnej ważności przepisów ustaw. W przypadku stwierdzenia nieważności postanowień Statutu któregokolwiek z artykułów konstytucji, które są podstawą ważności wszystkich ustaw, Sąd Najwyższy i sądy najwyższe są uprawnione do uchylenia tego przepisu.”
kiedy władza ustawodawcza, wykonawcza i sądownicza naruszyła wartości konstytucyjne i odmówiła mieszkańcom Indii praw, które zostały określone w indyjskiej konstytucji. W takich okolicznościach kontrola sądowa odgrywa bardzo ważną rolę jako obrońca praw obywateli. Jest to długa podróż wstecz, gdzie jesteśmy teraz. Sądownictwo stanęło jednak przed ciężarem wielu technokratów, prawników, polityków i akademików.
H. M. Seervai w swojej książce „Constitutional Law of India” wskazał, że wyższość oceny sądowniczej jest przewagą Indii, Kanady i Australii, przez którą zgodnie z indyjską Konstytucją nie zastosowano mechanizmu rozstania. Ocena sądowa jest zaawansowana technologicznie i stanowi nieodzowną cechę w krajach, w których przyjmowana jest pisemna Konstytucja. W Indiach różne organy rządu zostały odpowiednio dyskryminowane, ich uprawnienia i funkcje zostały rozwidlone, a jedna struktura rządu nie jest dozwolona do emancypacji zawodów alternatywnych organów.
parlamentarna forma demokracji, która jest przyjmowana przez Indie, w której każda część ludzi jest zaangażowana w proces podejmowania decyzji i kształtowania polityki. Każdy organ odzwierciedla sprawiedliwą reprezentację każdej części społeczeństwa. Jest to rodzaj szeroko zakrojonej demokracji. Jest to świadomość odpowiedzialności w każdej demokracji Republikańskiej. Tak prosty temat musi być przywołany przez wszystkich.Podstawowym obowiązkiem stosowania praworządności jest sąd. To prawda, że praworządność jest fundamentem równości społecznej. Nigdy nie można go zmienić poprzez wykonywanie nowych uprawnień Parlamentu. Teraz zaufano, że praworządność jest oczywistą atrakcyjnością każdej Konstytucji. Wszyscy ci, którzy sprawują władzę publiczną, są tutaj odpowiedzialnością. Muszą działać zgodnie z demokratycznymi przepisami konstytucji. Kontrola sądowa ma dla nich znaczenie. Zgodnie z art. 226 i art. 227 Konstytucji Indii wpływ oceny sądowej był tak długi, jak w przypadku Sądu Najwyższego. W art. 32 i art. 136 indyjskiej konstytucji Kontrola oceny sądowej ma tak długi czas, jak kontrola S. C. I. każdego aspektu rządu i funkcjonariuszy publicznych.
ewolucja kontroli sądowej:
Doktryna kontroli sądowej została po raz pierwszy zaproponowana przez Sąd Najwyższy Ameryki. Pierwotnie Konstytucja Stanów Zjednoczonych nie zawierała wyraźnego przepisu o kontroli sądowej, ale została przejęta przez Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych w historycznej sprawie Marbury vs Madison 2. LEd.60. Sędzia główny Marszałek zauważył, że ” konstytucja jest albo prawem nadrzędnym, niezmiennym zwykłymi środkami, albo jest na poziomie zwykłych aktów ustawodawczych i podobnie jak inne akty prawne podlega zmianie, gdy ustawodawca zechce ją zmienić……….. Z pewnością wszyscy ci, którzy tworzyli konstytucje wittena, pogardzają je jako stanowiące fundamentalne i nadrzędne prawo narodu, a zatem teoria każdego takiego rządu musi być taka, że akt ustawodawcy odrażający do konstytucji jest nieważny…. Dobitnie prowokacją i obowiązkiem resortu sprawiedliwości jest mówienie, czym jest prawo”.
brytyjski parlament wprowadził system federalny w Indiach uchwalając Government of India Act 1935. Na mocy tej ustawy zarówno ustawodawstwo Centralne, jak i Państwowe otrzymały uprawnienia plenarne w poszczególnych sferach. Byli najwyżsi w swoich poddanych, jak brytyjski parlament. Ustawa z 1935 r. ustanowiła sąd federalny, aby funkcjonować jako arbiter w stosunkach centralno-stanowych. Sąd Federalny był również uprawniony do kontroli voilation konstytucyjnych kierunków dotyczących podziału uprawnień na wprowadzenie federalizmu w Indiach. Władza kontroli sądowej nie była wyraźnie przewidziana w konstytucji, ale konstytucja była Federalna, sądowi federalnemu powierzono dorozumianą funkcję interpretacji konstytucji i określania konstytucyjności aktów ustawodawczych.
Mauriee Gwyer, Chief Justice of Federal Court of India in Bhola Prasad v THE King Emperor AIR 1942 F. C.R 17 P20, zauważył, że ” musimy ponownie odnieść się do fundamentalnej propozycji wymienionej w 1878 r. 3 AC 889 (Reg v Borah), że ustawodawcy indyjscy w swoich własnych sferach mają uprawnienia plenarne w zakresie prawodawstwa tak dużego i tego samego rodzaju, jak te w samym parlamencie, jeśli było to prawdą w 1878 r., nie może być mniej prawdziwe w 1942 r.
Federalny Trybunał Indii energicznie pracował przez ponad dekadę z mądrością i dignity oraz różnymi decyzjami konstytucyjnymi. W ciągu dekady Federalny Sąd Indii i inne sądy wysokie sprawdziły konstytucyjność dużej liczby aktów prawnych z pełną powściągliwością sądową, wglądem i umiejętnościami.
Sąd Najwyższy Indii jako następca sądu federalnego Indii po rozpoczęciu Konstytucji Indii odziedziczył wielkie tradycje zbudowane przez Sąd Federalny. Konstytucja Indii przewiduje bardzo zdrowy system kontroli sądowej i zależy od indyjskich sędziów, aby działali w sposób podtrzymujący ducha demokracji. W obecnej konfiguracji Demokratycznej w Indiach, sąd nie może przyjąć biernej postawy i poprosić poszkodowanego, aby poczekał na opinię publiczną przeciwko tyranii legislacyjnej, ale konstytucja upoważniła ją do odgrywania aktywnej roli i ogłoszenia nieważności ustawodawstwa, jeśli unieważnia konstytucję.
konstytucyjni myśliciele Indii przed utworzeniem Republiki indyjskiej byli zdania, że w konstytucji wolnych Indii muszą istnieć przepisy dotyczące Sądu Najwyższego z władzą kontroli sądowej.
płk K. N. Hasker i K. M. Pannikkar w swojej książce Federal India, NA P 147 powiedział, że ” najwyższa władza sądownicza powinna być zainwestowana w prawo do ogłaszania ultra vires środków, które są sprzeczne z konstytucją.”
Granville Austin w swojej książce The Indian Constitution – Corner Stone Of A Nation powiedział, że ” sądownictwo miało być ramieniem rewolucji społecznej, podtrzymującym równość, za którą Indianie tęsknili w czasach kolonialnych, ale nie zyskali nie tylko dlatego, że reżim był kolonialny i siłą represyjną, ale głównie dlatego, że Brytyjczycy obawiali się, że zmiana społeczna zagrozi ich rządom…. Sądy zostały również wyidealizowane, ponieważ jako strażnicy konstytucji miał być wyrazem nowego prawa stworzonego przez Indian dla Indian. kontrola sądowa, zdaniem członków zgromadzenia, była „niezbędną władzą dla sądów wolnych Indii, z konstytucją federalną”.”
zgodnie z przepisami ustawowymi i konstytucyjnymi sądy mają szeroki zakres uprawnień kontroli sądowej w Indiach. Należy stwierdzić, że konstytucyjne i ustawowe przepisy kontroli sądowej są zupełnie inne. Sądy muszą wykonywać te uprawnienia z zachowaniem samokontroli i wielkiej ostrożności. Nie oczekuje się od sądów, że wycofają się one z granic swoich właściwych wpływów oceny sądowej.Konstytucja Indii stanowi wyraźny przepis o kontroli sądowej w formie art. 13. który stanowi jako:
13(1). wszystkie ustawy obowiązujące na terytorium Indii bezpośrednio przed rozpoczęciem konstytucji są nieważne w zakresie, w jakim są niezgodne z postanowieniami części trzeciej konstytucji.
13(2). Państwo nie może ustanawiać prawa, które odbiera lub uchyla prawa podstawowe przyznane przez część 3 Konstytucji, a Wszelkie prawa naruszające prawa podstawowe są w zakresie naruszenia nieważne.
13(3). prawo obejmuje wszelkie zarządzenia, zarządzenia, Przepisy, Przepisy, powiadomienia, zwyczaje lub użytkowanie mające moc prawną.
Artykuł 13 w rzeczywistości przewiduje kontrolę sądową wszystkich aktów prawnych w Indiach, zarówno przeszłych, jak i przyszłych. Władza ta została powierzona sądom Najwyższym i Sądowi Najwyższemu Indii, które mogą uznać ustawę za niekonstytucyjną, jeśli jest niezgodna z którymkolwiek z postanowień części trzeciej konstytucji.
tak więc ustawy odbierające lub skracające prawa podstawowe mogą zostać uchylone jako niezgodne z prawem lub unieważnione przez sądy na podstawie art. 13 ust. 2, wykonując uprawnienia kontroli sądowej. Sędzia główny Patanjali Shastri w stanie Madras vs V. G. Row AIR 1952 SC 196, zauważył, że nasza konstytucja zawiera wyraźne przepisy dotyczące kontroli sądowej prawodawstwa pod względem jego zgodności z konstytucją…….. sądy w tym kraju stoją przed tak ważnym i niełatwym zadaniem, że nie wynika to z chęci przechylenia się na władzę ustawodawczą i ducha krzyżowców, ale z wypełniania obowiązków wyraźnie nałożonych na nich przez Konstytucję. Jest to szczególnie prawdziwe w odniesieniu do praw podstawowych, którym Trybunał przypisał rolę strażnika w qui vive. Prezes Kania w A. K. Gopalan vs state of Madras AIR 1950 SC 27, zwrócił uwagę, że tylko z dużą ostrożnością ramowcy naszej konstytucji wprowadzili szczegółowe przepisy w art. 13…… W Indiach to konstytucja jest najwyższa i wszystkie ustawy statutowe muszą być zgodne z wymogami konstytucyjnymi i to do sądownictwa należy decyzja, czy jakiekolwiek uchwalenie jest konstytucyjne, czy nie.
podstawowe zagadnienia kontroli sądowej w konstytucji Indii dotyczą następujących kwestii,
1. Naruszenie praw podstawowych
2. Naruszenie różnych innych ograniczeń konstytucyjnych zawartych w konstytucji.
3. Uchwalanie aktów prawnych naruszających konstytucyjne mandaty dotyczące podziału uprawnień.
4. Przekazanie przez ustawodawcę zasadniczych uprawnień ustawodawczych władzy wykonawczej lub innemu organowi.
5. Naruszenie domniemanych ograniczeń i ograniczeń.
w Indiach kontrola sądowa obejmuje zasadniczo trzy aspekty;
(1) sądowa kontrola działań legislacyjnych
(2) sądowa kontrola decyzji sądowej oraz
(3) sądowa kontrola działań administracyjnych
te aspekty kontroli sądowej zostały ogłoszone przez S. C. I. w sprawie L. Chandra Kumar V. Union of India AIR 1997 SC 1125 Aby osiągnąć ten cel, sędziowie muszą pamiętać, że ustawodawca uchwalił ustawę, która jest w harmonii poprzez ustanowienie indyjskiej konstytucji. Uprawnienia do kontroli aktów prawnych przysługują S. C. I. oraz wyższym sądom Państwowym w celu rozstrzygnięcia oceny sądowej. Sądowa ocena ustawodawstwa jest zgodna z konstytucją.
w sprawie Brij Bhurshan vs State of Delhi AIR 1950 SC 129 Sąd Najwyższy obalił ustawę o bezpieczeństwie publicznym Wschodniego Pendżabu z 1950 r., twierdząc, że cenzura przed cenzurą ograniczała wolność prasy.
Ramesh Thapper vs State of Madras, AIR 1950 SC 124, Sąd Najwyższy ponownie obalił Madras Maintenance of Public Safety Act 1949, na tej podstawie, że o ile prawo ograniczające wolność słowa i słowa nie jest skierowane przeciwko podważaniu bezpieczeństwa państwa lub jego obaleniu, takie prawo nie może podlegać zastrzeżeniu klauzuli (2) Artykułu 19.
Shankari Prasad vs Union of India AIR 1951, SC 455, strona 458. pierwsza poprawka została odrzucona ze względu na uchylenie prawa podstawowego. Argument ten opierał się na fakcie, że ustawa, o której mowa w art. 13 ust. 3, obejmuje ustawę o zmianie konstytucji. Sąd Najwyższy odrzucił zarzut i uznał, że słowo prawo w art. 13 należy rozumieć jako przepisy lub regulacje dokonane w ramach wykonywania władzy konstytucyjnej, a zatem art. 13 ust. 3 nie ma wpływu na zmiany dokonane na podstawie art. 13 ust. 3.
Sajjan Singh vs State of Radżasthan AIR 1965 SC 845, ponownie Ważność konstytucji, 17th Amendment Act 1964 był w kwestii. Sąd przychylił się do stanowiska przedstawionego w sprawie Shankari Prasad i uznał, że zmiany konstytucyjne dokonane na podstawie art. 368 nie wchodzą w zakres kontroli sądowej sądów.
poprawka ta została ponownie zakwestionowana w Golaknath vs Stan Pendżab i Sąd Najwyższy przez sędziego Subba Rao, uznał, że
1. Uprawnienie parlamentu do zmiany konstytucji wynika z art. 245 czytanego z wpisem 97 listy 1. Konstytucji, a nie z art. 368. Artykuł 368 określa jedynie procedurę zmiany konstytucji. Nowelizacja jest procesem legislacyjnym.
2. Nowelizacja jest ustawą w rozumieniu art. 13 ust. 3, w tym wszelkiego rodzaju ustawą, ustawową i konstytucyjną, a zatem nowelizacja konstytucyjna, która narusza art. 13 ust. 3, zostanie uznana za nieważną.
powołując się na koncepcję domniemanych ograniczeń uprawnień Parlamentu do zmiany, Sędzia Główny Subba Rao stwierdził, że prawa podstawowe zostały nadane ponadprzeciętnej pozycji na mocy naszej konstytucji i są przechowywane poza zasięgiem Parlamentu.
w celu usunięcia trudności wynikających z decyzji Sądu Najwyższego w sprawie Golaknaths, Parlament zakończył się 24.nowelizacją ustawy z 1971 roku. Poprawka ta dodała następujące elementy do art. 13 i art. 368.
art. 13 ust. 4. „żadne z postanowień niniejszego artykułu nie ma zastosowania do jakichkolwiek zmian niniejszej Konstytucji dokonanych na mocy artykułu 368.”
art. 368. Procedura zmiany konstytucji została zastąpiona uprawnieniem parlamentu do zmiany konstytucji i jej procedury.
art. 368 ust. 3. „żadne z postanowień art. 13 nie ma zastosowania do jakichkolwiek zmian dokonanych na mocy niniejszego artykułu.”
w ten sposób poprawka ta przywróciła uprawnienia Parlamentu, a także rozszerzyła jego zakres poprzez dodanie słów „zmienić w drodze dodania lub zmiany lub uchylenia” któregokolwiek z postanowień niniejszej konstytucji zgodnie z procedurą ustanowioną w artykule 368.
w 1972 r. Sąd Najwyższy został wezwany do rozpatrzenia ważności 24., 25. i 29. poprawki w sprawie KESHVANANDY Baharti AIR 1973 SC 1461. Sąd Najwyższy odniósł zwycięstwo, potwierdzając swoją instytucjonalną rolę w zakresie kompetencji konstytucyjnych i wzmacniając swoje kompetencje w zakresie kontroli sądowej poprzez podstawową doktrynę Cechu. Doktryna podstawowych cech stała się od tego czasu podstawą interpretacji konstytucyjnej w Indiach.
ostatnią kroplą była decyzja Sądu Najwyższego w Allahabadzie o wstrzymaniu wyborów Pani Gandhi na członka Parlamentu. Indira Gandhi złożyła apelację do Sądu Najwyższego od decyzji Sądu Najwyższego w Allahabadzie, w której stwierdzono, że apelantka dopuściła się pewnych nadużyć w swoich wyborach. Zanim Sąd Najwyższy mógł wysłuchać apelacji, parlament uchwalił ustawę o zmianie konstytucji z 1975 r., która wprowadziła klauzulę 329 A do konstytucji i umieściła wybór premiera i Marszałka poza zakresem kontroli sądowej w drodze kontroli sądowej.
Sąd Najwyższy uznał, że demokracja jest podstawową strukturą konstytucji. Dlatego też, jeśli do 329 A, jakikolwiek istotny element Demokratycznej, Republikańskiej, struktury indyjskiej Polityki zostanie uszkodzony lub zniszczony, będzie to ultrapraktyka konstytucji.
w ostrym kontraście było orzeczenie Sądu Najwyższego w sprawie Adm Jabalpur vs Shivakant Shukla AIR 1976 SC 1207. W czasie nagłego wypadku przywódcy opozycji zostali wtrąceni do więzienia, prss został zamaskowany, a prawa podstawowe zawieszone. Niepokojące orzeczenia dwunastu Sądów Najwyższych w kraju, Sąd Najwyższy orzekł, że podczas ogłaszania stanu wyjątkowego zgodnie z art. 352 Konstytucji sąd był bezsilny, aby chronić jednostkę przed działaniem państwa, mimo że takie działanie było sprzeczne z prawem i skutkowało całkowitym pozbawieniem prawa do życia i wolności.
to właśnie po zniesieniu stanu wyjątkowego doszło do uświadomienia sobie znaczenia decyzji, takich jak sprawa Keshavananda Bharti, oraz znaczenia władzy kontroli sądowej. Aktywistyczna rola, jaką miał przyjąć Sąd Najwyższy w ostatnich latach, tłumaczona jest często jako „sądowa pokuta” za porażkę ludzi w krytycznym momencie historii. Post-nagły Aktywizm sądów był również inspirowany chęcią otrząśnięcia się z elitarnego wizerunku Sądu Najwyższego, który nabył we wcześniejszych latach. Sądy otwierały drzwi dla biednych i bezdźwięcznych i nabrały z czasem roli audytora społecznego, stając się w słynnych słowach Sprawiedliwości Goswami „ostatecznością dla oszołomionych i uciskanych”.
Minnerva Mills Ltd vs Union of India AIR 1980 SC 1789, Sąd Najwyższy odrzucił klauzule (4) i (5) artykułu 368 wprowadzone przez 42.poprawkę, ze względu na to, że klauzule te zniszczyły zasadniczą cechę podstawowej struktury konstytucji. Ograniczona władza zmieniająca jest podstawową strukturą konstytucji, ponieważ klauzule te usuwały wszelkie ograniczenia władzy zmieniającej, a tym samym nadawały nieograniczoną władzę zmieniającą, jest to destrukcyjne dla podstawowej cechy konstytucji.
Tak więc, aby poprawka była ważna, podstawową rzeczą, która istnieje, jest to, że nie powinna niszczyć podstawowej struktury konstytucji. Sądownictwo zajmowało pozycję wyższą od odpowiednich organów jako arbiter stanu faktycznego co do tego, co stanowi podstawową strukturę konstytucji.
zasada kontroli sądowej została ponownie zmieniona i wprowadzona przez Sąd Najwyższy w późniejszym orzecznictwie. W kolejnym przypadku S. P Sampat Kumar przeciwko Union of India AIR 1987 SC 386 i L. Chandra Kumar przeciwko Union of India AIR 1997 SC 1125. Art. 323 lit. a) oraz przepisy Ustawy o trybunałach administracyjnych z 1985 r., które wykluczały orzecznictwo sądów powszechnych na podstawie art. 226 i 227. Sąd Najwyższy uznał, że uprawnienie do kontroli sądowej nad działaniem legislacyjnym przyznane sądom Najwyższym na podstawie art. 226 i Sądowi Najwyższemu na podstawie art. 32 konstytucji jest integralną i zasadniczą cechą konstytucji i stanowi część jej podstawowej struktury.
podstawowa Doktryna struktury została ponownie potwierdzona w przypadku I. R.Coelho vs State of Tamil Nadu AIR 2007 SC 8617, w którym Sąd Najwyższy Tyhe orzekł, że każda ustawa umieszczona w 9. harmonogramie po 24 kwietnia 1974 będzie otwarta dla wszystkich. Trybunał orzekł, że nawet dzięki ustawie wprowadzonej w 9. liście poprawek do Konstytucji, jej przepisy będą mogły ulec zmianie ze względu na to, że niszczą lub niszczą podstawową cechę konstytucji.
Adwokaci Sądu Najwyższego w sprawie Record Association vs Union of India, Writ Petition (Civi) No.13 grudnia 2015 ustawa National Judicial nominations Commission Act została zakwestionowana na tej podstawie, że NJAC unieważnia niezależność sądownictwa poprzez stworzenie systemu, w którym sędzia główny nie będzie już miał pierwszeństwa w powoływaniu sędziów i w którym sądownictwo nie będzie miało kontroli większościowej nad NJAC w systemie, w którym dominować będą polityczne wpływy władzy wykonawczej i Parlamentu. Przyznaje również Parlamentowi uprawnienia do zmiany i zmiany kryteriów i procedur wyboru sędziów, co stanowi o unieważnieniu niezależności sądownictwa, rozdzieleniu uprawnień i praworządności.
Sąd Najwyższy uznał zarzucaną nowelizację i ustawę za niezgodną z konstytucją. przywrócony został dotychczasowy schemat powoływania sędziów. Jednakże, sprawa być wymienione do rozważenia przetrwały problem skarg co do działania istniejącego systemu.
w sprawie J. P. Bansal przeciwko State of Radżasthan AIR 2003 SC, sprawa S. C. I. zbadał, że bezstronność sądownictwa stanowi zagrożenie dla uwagi wspólnoty. Choć sąd interpretujący Konstytucję cieszy się wolnością. Zgodnie z tą swobodą Trybunał nie zawiódł w interpretacji statutu. Praworządność stanowi zasadniczy element oceny sądowej, gdy tylko Trybunał dokona wykładni statutu i przedstawi własne stanowisko w sprawie jego zmiany. Taki wyżej wymieniony wyrok jest szkodliwy dla interesu publicznego.
AIR 2003, sprawa zbadana, że Trybunał nie będzie ingerował w kwestię polityczną i w sprawę polityczną, chyba że jest to niezbędne do kontroli sądowej. Sąd może jednak ingerować tylko w sposób selektywny. Trybunał stwierdził ponadto, że rząd musi być związany wszystkimi dostępnymi możliwościami, aby uniknąć przemocy wewnątrz ustanowienia indyjskiej konstytucji.
Shayara Bano vs Union of India W.P.No. 118 z 2016 w tej sprawie Sąd Najwyższy Indii orzekł, że triple talaq jest jednostronnym uprawnieniem udzielonym mężowi do rozwodu z żoną, a na pierwszy rzut oka wygląda to na arbitralne, dlatego triple talaq jest niekonstytucyjny i narusza prawa podstawowe. Sędzia Nariman poparł doktrynę oczywistego arbitrażu i uznał, że triple talaq jest voilative Art 14 Konstytucji Indii.
w Joseph Shine vs Union of India AIR 2018 S. C. uznałem, że sec 497 indyjskiego kodeksu karnego jest niekonstytucyjny. Podobnie przed Sądem Najwyższym Indii w sprawie Navjot Singh Joher vs Union of India AIR 2018 SC Ważność konstytucyjna sec 377 została podważona ze względu na to, że unieważnia ona prawo podstawowe. Sędzia Chandrachud zauważył, że „nie jestem związany moralnością społeczną, jestem związany moralnością konstytucyjną i jeśli konstytucja chroni interesy pojedynczego obywatela Indii, jestem zobowiązany ją chronić”. Dlatego paragraf 377 IPC został zdekryminalizowany i uznany za niekonstytucyjny.
Anuradha Bhasin vs Union of India 2020 SC, terytorium Unii Jammu i Kaszmiru zostało skierowane przez Sąd Najwyższy do natychmiastowego przeglądu wszystkich nakazów zawieszających Usługi internetowe, wszystkie rozkazy niezgodne z prawem muszą zostać cofnięte. Sąd Najwyższy orzekł, że wolność słowa i wypowiedzi oraz swoboda wykonywania jakiegokolwiek zawodu lub prowadzenia działalności gospodarczej, handlowej lub zawodowej za pośrednictwem Internetu podlegają ochronie konstytucyjnej na mocy art. 19 ust. 1 lit.a) i art. 19 ust. 1 lit. g). Ograniczenie takich praw podstawowych powinno być zgodne z mandatem na mocy art. 19 ust. 2 i art. 19 ust. 6 konstytucji, włącznie z testem proporcjonalności.
chociaż Doktryna kontroli sądowej jest podstawową strukturą Konstytucji Indii, nie jest uzasadniona w kwestiach politycznych. W sprawach politycznych jest jednak uzasadnione, pod warunkiem że polityka ta jest arbitralna, niesprawiedliwa lub voilative praw podstawowych. W sprawie Kerela Bar Hotels Association vs State of Kerela AIR 2016 SC 163, Sąd Najwyższy uznał, że sądy muszą być niechętne, aby zaryzykować ocenę polityki państwa, która musi mieć rozsądny czas, aby pan out. Jeśli polityka okazuje się niemądra, opresyjna lub bezmyślna, elektorat szybko uświadamia rządowi swoją głupotę.
doktryną kontroli sądowej jest zatem interpelacja sądu w sprawie działań ustawodawczych, wykonawczych i sądowych rządu. Na mocy orzeczeń sądowych wydanych od 1973 r.do chwili obecnej uzyskał status stałego. Tak więc kontrola sądowa jest podstawową strukturą Konstytucji Indii, a wszelkie próby zniszczenia lub uszkodzenia podstawowej struktury są niezgodne z konstytucją.