Karol, obecnie król, zwołał Parlament ponownie w 1625 roku. Parlament nie dał królowi tego, czego chciał król. Mężczyźni w parlamencie nie lubili przyjaciela Charlesa, George ’ a Villiersa, 1. księcia Buckingham. Buckingham wyjechał z Karolem do Hiszpanii i później pomógł mu poślubić Henriettę Marię. Kiedy Buckingham poprowadził Royal Navy do ataku na Kadyks w Hiszpanii, kampania zakończyła się niepowodzeniem, a Parlament Anglii odwołał go. Z tego powodu Karol zatrzymał (rozwiązał) parlament. Chciał również wysłać żołnierzy na pomoc protestantom w Królestwie Francji i zażądał większych pieniędzy jako zapłaty dla armii. Kampania ta również zakończyła się niepowodzeniem i król musiał zgodzić się na petycję o prawo w 1628 roku. Tego lata oficer armii zamordował Buckinghama.
Parlament Anglii zebrał się ponownie w 1629 roku. Było wiele nieporozumień na temat religii i organizacji Kościoła Anglii. Karol udzielił poparcia grupie „wysokiego Kościoła”, ale parlament udzielił poparcia grupie” niskiego Kościoła”. Karol popierał Arminianizm, ale Izba Gmin Parlamentu próbowała uczynić Arminianizm nielegalnym. Aby zatrzymać Izbę Gmin, Król ponownie rozwiązał parlament. Niektórzy członkowie parlamentu w Izbie Gmin próbowali kontynuować swoje posiedzenie, ale król wsadził ich do więzienia. Karol nadal wspierał Arminianów w Kościele Anglii, włączając w to Williama Lauda, arcybiskupa Canterbury (głównego biskupa całej Anglii). Ludność nie lubiła Lauda i Arminianów, a także nie lubiła podatków Karola. W latach 1629-1640 król sam kontrolował rząd. Nie było Parlamentu. Ten czas ma nazwę „zasada osobista” lub „jedenastoletnia tyrania”.
to sprawiło, że Karol był bardzo niepopularny wśród ludzi, którym nie podobały się różne podatki, które musieli płacić bezpośrednio królowi, ponieważ Parlament nie mógł głosować, aby dać mu jakikolwiek budżet. Wielu również nie podobało się najbliższemu doradcy króla, Williamowi Laud, który próbował zmusić Kościół Anglii do używania tego samego modlitewnika anglikańskiego i powstrzymania wielu innych wyznań protestanckich, które stały się popularne w tym czasie.
Kiedy król i arcybiskup próbowali wymusić na Szkocji Modlitewnik, który był jeszcze bardziej protestancki (Kalwinistyczny), wybuchł tam zbrojny bunt. Wojny Trzech Królestw rozpoczęły się w 1639 roku wojnami Biskupów.
posłowie, źli na to, co działo się przez 11 lat, nie chcieli dać mu pieniędzy na wojnę. Zamiast tego spędzili sesję narzekając na to, co działo się w kraju przez ostatnie 11 lat. Po zaledwie trzech tygodniach Karol ponownie rozwiązał parlament. Z tego powodu był znany jako krótki Parlament. Bez wystarczającej ilości pieniędzy Karol przegrał wojnę i musiał zapłacić Szkotom jeszcze więcej pieniędzy, których nie miał.
wojny te były dla króla porażką, a jego pozycja zmusiła Karola do zwołania Parlamentu Anglii w 1640 roku. Parlament przegłosował, że król musi zwołać Parlament i nie może ich ponownie zamknąć. Charles nie miał wyboru, musiał się zgodzić. Parlament ten jest znany jako długi Parlament, ponieważ trwał dwadzieścia lat, aż do 1660 roku.
Karol był w słabej pozycji i musiał zgodzić się na akty parlamentu, które odebrały mu wiele królewskich uprawnień. Laud i Thomas Wentworth, 1. Hrabia Strafford zostali oskarżeni, a później straceni. Parlament również chciał przejąć kontrolę nad armią z dala od króla. Wielu politycznych konserwatystów nie było zadowolonych z tego planu. Działając za radą swojej żony królowej Marii Henrietty, król udał się z żołnierzami do Izby Gmin w 1642 roku i próbował aresztować swoich politycznych wrogów. Odeszli. Po tej porażce król opuścił Londyn i udał się w podróż po kraju w poszukiwaniu pomocy. Z grupą swoich politycznych przyjaciół Charles rozpoczął angielską wojnę domową z armią pod Nottingham, a następnie przeniósł się do Oksfordu.
wojska Parlamentu zdobyły przewagę w tej wojnie, a Karol, po miażdżącej klęsce w 1646 roku, udał się do Szkotów w celu ochrony. Postanowili przekazać go do Parlamentu Anglii w 1647 roku.
wojna była dla króla porażką, a Karol dostał się do niewoli. Król wydostał się z pałacu Hampton Court w 1647 roku i uciekł do zamku Carisbrooke na wyspie Wight.
gubernator wyspy Wight stanął po stronie Parlamentu i ponownie uwięził króla. Podczas gdy był przetrzymywany w Zamku Carisbrooke, Karol zawarł porozumienie ze Szkotami, którzy przyłączyli się do jego strony, a Walki rozpoczęły się ponownie w 1648 roku.
wielu wrogów Karola walczyło między sobą wiosną 1648 roku. Ponieważ nadal sprawiał im kłopoty, nawet gdy został pojmany, parlament przegłosował postawienie króla przed sądem.
armia usunęła konserwatystów z parlamentu w grudniowej czystce politycznej jako zabezpieczenie przed dalszą walką. Mężczyźni pozostający w parlamencie utworzyli następnie sąd w celu przeprowadzenia procesu króla. Sąd skazał króla na karę śmierci. Nigdy wcześniej nie uczyniono tego królowi Anglii.