ik weet dat je alleen een Facebook-account voor event uitnodigingen, en ik snap het. Deze week over waarom je op die knop drukte, onderzoeken Kaitlyn en ik negeerde Facebook-evenementen. Meer specifiek, we praten over het vinkje en “gezien” dat Facebook zet onder de naam van een gast die een uitnodiging heeft geopend, maar niet gereageerd. Waarom hebben mensen een hekel aan RSVP? Waarom raken we gewond als ze ons negeren? Waarom zijn we allemaal zo onbeleefd? Wat kan Facebook doen om dit probleem op te lossen?
we hebben antwoorden. Ik sprak met een vrouw genaamd Carrie die ons vertelt over een keer dat ze probeerde een vrijgezellenfeest te organiseren, alleen om haar gasten haar uitnodiging volledig te laten negeren. Dan praat Kaitlyn met een van mijn middelbare schoolvrienden, Jon, over zijn beruchte reputatie voor het negeren van gebeurtenissen. Tot slot chatten we met Aditya Koolwal, een senior product manager bij Facebook, die uitlegt waarom de “seen” bestaat. Blijkbaar is het niet alleen om ons te straffen.
zoals gewoonlijk kunt u ons overal vinden waar u podcasts vindt, inclusief op Apple Podcasts, Spotify, Google Play Music en onze RSS-feed. Haal ook seizoen één in, als je de eerste keer gemist hebt.
Luister naar de volledige audio van de aflevering en lees hieronder de transcriptie van Aditya ‘ s interview.Ashley: hoe vaak verandert de taal rond Facebook-evenementen? Ik heb het gevoel dat toen ik op de universiteit vele jaren geleden was het ofwel, ” gaan of niet gaan.”Nu is het als,” geïnteresseerd, gaan, “en dan,” niet zeker, ” of zoiets. Hoe vaak verander je die taal?
Aditya Koolwal: Ja, de taal zelf verandert niet vaak. Maar we brengen regelmatig veranderingen aan. Zoals toen ze de like-knop in die reacties veranderden. En dat wordt meestal gemotiveerd door een gat, denk ik, in hoe het product werkt voor de manier waarop mensen het willen gebruiken. Waarschijnlijk de meest opvallende verandering voor u met Facebook evenementen zou zijn geweest… Ik wil zeggen drie jaar geleden. We splitsen het publieke evenementproduct op van het private evenementproduct.
en dus Facebook events, als je nog verder teruggaat, als je teruggaat naar het midden van de jaren 2000, werd het product gebouwd voor privé evenementen. Het was gebouwd voor privéfeestjes-dingen waar je een e-vite voor zou hebben gebruikt, toch? En dus had het een soort van traditionele uitnodiging, gastenlijst, RSVP, gaan, misschien, niet gaan. Het had al die formalismen die je zou zijn gaan verwachten voor een uitnodiging voor een privé-evenement online. We zagen dat dat niet echt goed werkte voor publieke evenementen. We observeerden dit op basis van hoe mensen het product gebruikten voor publieke evenementen en ook gewoon veel mensen interviewden die publieke evenementen organiseerden en met hen praatten over de problemen die ze zagen. En dan praten met mensen die graag naar openbare evenementen gaan, maar niet het gevoel hadden dat Facebook een geweldige plek was om over die dingen te leren.
en in dat proces, hebben we een paar ontwerpwijzigingen of een soort van beslissingen gemaakt, neem ik aan, over hoe we zowel private als publieke evenementen beter kunnen bedienen.
Kaitlyn: dus ik denk om meer specifiek te zijn, de taal waar je het over hebt zou in een privé evenement de opties zijn “going, maybe, and can’ t go.”Toch? Waar als “kan niet gaan” inherent heeft deze uitdrukking van spijt of wat dan ook. Van: “Sorry. Het spijt me dat ik niet kan gaan.”Niet zoals,” ik ga niet.”
taal is vrij complex. Er zijn verschillende staten waarin mensen kunnen zijn als het gaat om het horen van of het ontdekken van gebeurtenissen. Dus privé-evenement, je kunt dat privé-evenement niet zien of weten over dat privé-evenement tenzij iemand je uitgenodigd heeft. Want anders, dat zou vervelend zijn voor de persoon die het op dat iedereen kon zien, dus de enige manier waarop je kunt horen over het is door middel van een uitnodiging. En in dat uitnodigingsproces krijg je een soort van de standaard set van RSVP opties. Ik denk dat een van jullie zinspeelde op het feit dat het niet is als “gaan, misschien, niet gaan.”En in plaats daarvan is het” kan niet gaan.”Dat is zeker omdat mensen niet willen zeggen dat ze niet gaan. Het voelt onbeleefd.
en dit is bevestigd door een hoop onderzoek dat we hebben gedaan. Enquêtes, persoonlijk onderzoek. Mensen vinden het een belediging om te zeggen dat ze niet gaan. Zoals als ik zeg: “Kom dit weekend naar mijn huis. Ik geef een barbecue, of ik laat mensen komen voor een drankje.”En dan reageer je gewoon aan de telefoon dat je niet gaat. Dat zou echt niet werken, en dus is die taal daar belangrijk. Wat je zou zeggen is “Hé, het spijt me dat ik niet kan gaan.”Zelfs als je geen interesse had, toch? Misschien is het niet dat je niet kunt gaan. Misschien kun je gaan, maar je hebt er geen interesse in. Je gaat nog steeds niet zeggen dat je niet gaat. Je gaat zeggen: “Ik kan niet gaan.”En dat was gewoon beter de manier waarop mensen het product wilden gebruiken. Met behulp van een taal die ze zelf gebruiken bij het communiceren met hun vrienden.
en het soort voordeel van dat te doen is dat mensen die deze privé-evenementen organiseren meer dalingen zullen krijgen, wat geweldig is omdat ze niet willen zijn als ” Wacht, ga je komen? Ga je niet mee?”Ze willen het gewoon weten. Het is beter voor hen om te weten dat je het niet gaat redden dan dat ze geen idee hebben. Dus dat was nuttig voor de privé-organisator van het evenement en de responder die echt gewoon niet zo letterlijk wilde zijn.
Kaitlyn: maar er is ook een derde soort gebeurtenis. Dat is het publieke evenement met een persoonlijk belang. Ashley: Ja, alsof mijn vriend een bar heeft en me uitnodigt voor evenementen. En Ik zal doen alsof ik weet dat je dit doet als bareigenaar.
Kaitlyn: Rechts.Ashley: But I feel like it ‘ s a personal invite, too.
Kaitlyn: ik bedoel, ik heb het over als je een vriend hebt die in een toneelstuk zit, of in een band of zoiets. Alsof ik uitgenodigd ben voor dit Baby ‘ s All Right evenement, wat een publiek evenement is. Niemand bij Baby ‘ s ok kent me, maar mijn vriend die in een band zit heeft me uitgenodigd. En zal echt kijken of ik RSVP ‘ d.
het is niet zo dat alle gebeurtenissen strikt privé of strikt openbaar zijn. Dat is ook niet zo korrelig als wat er gebeurt in de echte wereld waar er veel quasi-publiek-private dingen zijn. Het is een groot feest, iemand heeft een bar gehuurd, iedereen kan komen, maar niet zoals iedereen. Gewoon iemand die iemand kent die ik ken.
dus soms voor openbare evenementen, de organisator, laten we zeggen dat het een band of locatie eigenaar. Er zijn een paar specifieke mensen die ze echt willen komen. In dat geval werkt dit uitnodigingsmechanisme met de optie Negeren mogelijk niet zo goed voor hen. Maar dat is niet zo gewoon, om eerlijk te zijn. Dat is zeldzamer dan wat mensen vaak doen. En waarschijnlijk als ze echt, echt willen dat je komt, is de kans groot dat ze je een bericht sturen. Dat is eigenlijk wat we horen van mensen die concerten organiseren. Concerten zijn een grote, grote use case voor evenementen op Facebook. Tussen standaard bands en dan, nu steeds meer in de tijd, DJ sets. We praten met veel van die mensen en ze zeggen zelf dat als ze echt iemand specifiek willen om te komen, ze het gewoon direct met hen zullen delen in een bericht thread. We denken dat die richting waarschijnlijk beter is voor die specifieke use case. Maar ja, je kunt niet 100 procent krijgen, denk ik.
Ashley: dus ga terug naar toen je het over privé-evenementen had. Je zei dat deze evenementmakers een antwoord willen, toch? Daarom heb je de ‘kan niet gaan’ – taal uitgevonden. Het is een beetje mooier, zij krijgen het antwoord. Iedereen is gelukkig.
Ja.
Ashley: Maar het events team heeft dit midden grijze gebied achtergelaten. Van de kunt u de uitnodiging bekijken en de event creator zal zien dat je de uitnodiging hebt gezien, maar je hoeft nog steeds niet te reageren.
Mm-hmm.
Ashley: en ik vraag me af waarom dit” gezien ” bestaat? Het is de bron van enige drama geweest.
Oh, ik zie het, interessant. Ik ben benieuwd naar het drama. Dus Ja, De gezien staat op de uitnodiging. Het is alleen beschikbaar voor privé-evenementen, zoals ik denk dat je weet. Het is niet voor publieke evenementen. De reden voor seen state is specifiek omdat mensen die privé-evenementen organiseren, een beetje gestrest zijn. Ik weet niet of jullie privé-bijeenkomsten hebben georganiseerd, maar het is gewoon een stressvol iets. Alsof je gastheer bent, toch? Je hebt veel mensen die je verwacht te komen, en je weet niet zeker of ze komen of niet. En mensen kunnen nogal lui reageren. Wat we in de loop der tijd ontdekten is dat mensen die privé-evenementen op Facebook organiseren, het gevoel hadden dat Facebook hun uitnodigingen niet verstuurde. Toen ik lang geleden begon te werken aan gebeurtenissen, was dat een van de meest voorkomende feedback waarover ik hoorde. Zowel extern als binnen het bedrijf. Mensen zeggen: “Ik heb geprobeerd mijn privé-evenement op Facebook te organiseren en niemand krijgt mijn uitnodigingen. En dus moet je een insect hebben.”
en dan hebben we veel tijd besteed aan het instrumenteren van elke soort stap vanaf het moment dat de persoon een persoon kiest die ze willen uitnodigen om het wordt verzonden van hun telefoon naar onze Facebook-servers om welk proces het moet gaan door. Terug naar de push-technologie, push-notificatietechnologie naar de telefoon van de andere persoon. Al dat gedoe van begin tot eind, en we lieten geen uitnodigingen vallen. Ze gingen er doorheen. Mensen reageerden niet. Ik denk dat veel ervan ermee te maken heeft dat het een nieuwe manier kan zijn van hoe mensen omgaan met uitnodigingen voor dingen. Maar als mensen geen specifieke urgentie voelen om te reageren, zullen ze gewoon niet reageren. Veel mensen nemen steeds meer beslissingen over wat ze willen doen, letterlijk op de dag, de middag of de avond. Ze zien dit als een zee van opties. En voor privé evenementenorganisatoren is dat heel moeilijk. Het geeft ze het gevoel dat de trouw van het systeem echt slecht is. En elk ander ding dat ze konden gebruiken geeft hen een seen state om op zijn minst te weten dat het ding werd afgeleverd.
Ashley: Oké. Dus je zei dat je wilde horen over het drama…
Ja, natuurlijk.Ashley: we interviewden een vrouw genaamd Carrie die we vonden op het internet, en ze gaf een vrijgezellenfeest, geloof ik. Het was voor haar beste vriendin, maar de beste vriendin had een hoop andere vrienden. Dus creëerde ze een heel intiem Facebook-evenement. En een aantal van de vrouwen die ze uitnodigde liet het op seen. En dit was extreem frustrerend voor haar, want ze zei, Ik moet bestellen. Ik ken geen goody bags, en ik moet eten bestellen, en dat moet ik…
Kaitlyn: pyjama shorts.
Ashley: Ja. Ik moet alles gebrandmerkt krijgen voor dit feest, en ik heb geen idee wie er komt. Dus ze probeerde Facebook berichten naar hen te sturen. En ze denkt dat jullie, als iemand het evenement op seen verlaat, het evenement automatisch hen na een bepaalde tijd zou moeten uitschakelen. Alsof ze hun kans verloren hebben.
Kaitlyn: Ja, u kunt een countdown instellen. Je hebt 48 uur om te reageren of je bent hier weg.
Ashley: Ja. Precies.
Kaitlyn: Bucko.
ik weet zeker dat er altijd gevallen zullen zijn waar het niet werkte zoals mensen hadden gehoopt. Maar wat mensen in deze situatie meestal doen, is dat ze zien dat iemand het gezien heeft. En dan sturen ze direct een bericht en zeggen ” hey ” kun je het me laten weten? Omdat ik een pyjamabroek moet kopen, en ik moet weten of ik er vijf of zes of zeven nodig heb. En dat werkt meestal voor de meeste mensen. Gewoon een directe follow-up. Tenzij ze natuurlijk mensen uitnodigen die echt, echt, echt voelen als ” ik weet niet eens waarom je me hebt uitgenodigd.”Misschien zouden die mensen niet reageren op een directe reach out. Maar, ja, ik denk dat er altijd gevallen zullen zijn waar iemand niet echt wist hoe hij die informatie moest opvolgen. Of gebruiken om hun doelen te bereiken. Maar ik hoop dat haar vrijgezellenfeest is gelukt.Ashley: ken je de pijn die gepaard gaat met de geziene uitnodiging waar niet op gereageerd wordt? Doet me denken aan leesbewijs pijn. Omdat de leesbevestiging laat zien dat de technologie werkte. Je weet zeker dat ze het hebben en ze lezen het ook, dus het is gedaan.
Kaitlyn: ik dacht dat toen hij het had over follow-up berichten. Want dan is het alsof je ook een leesbevestiging krijgt voor je vervolgbericht. En het is als …
Ashley: je hoeft alleen maar minder flaky vrienden te maken, denk ik.
ik denk dat het met leesbevestigingen hetzelfde is. Met al deze berichtendiensten en leesbevestigingen. Het is letterlijk alsof je Optie A hebt, dat is dat de afzender niet gelooft dat het bericht is verzonden. Of Optie B, de afzender wordt gedwongen om te confronteren met het feit dat de persoon die ze messaged niet wil reageren. Welke kies je? En ik denk dat over het algemeen de meeste mensen contact opnemen met mensen die waarschijnlijk vatbaar zijn voor een follow-up als ze niet onmiddellijk reageren. Dus de meeste van deze producten in de loop van de tijd hebben gekozen voor optie A, die op zijn minst laat de afzender weten dat hun technologie werkt, en dat het niet wordt gedropt. Want als ze dat niet geloven, dan stoppen ze gewoon met het gebruik van die technologie. Stel je voor dat je een dozijn voorbeelden kunt bedenken waarbij je een actie uitvoert en dan gaat het gewoon naar buiten en je hebt letterlijk geen idee wat er gebeurd is. Je zult waarschijnlijk gewoon stoppen met het gebruik van dat ding.
Ashley: Ja. Ik ben net begonnen met het niet openen van evenementen. Omdat ik niet wil dat ze weten dat ik het zag.
Ja, en ik denk dat dat waarschijnlijk gepast is als je niet wilt gaan. Als je wordt uitgenodigd voor dingen die je echt niet wilt gaan. Dan lijkt dat goed, toch?
Ashley: Ja. Nu we je toch aan de telefoon hebben, Ik ben gewoon nieuwsgierig om hier een debat te regelen. In Facebook, is het leesbevestigingen of leesbevestigingen?
geen idee.
Ashley: Dang.
ik weet niet of iemand daar ooit over praat.
Ashley: Wat?
ik denk dat we het gewoon “seen state” noemen.”
Ashley: Nou, je hebt gelezen bonnetjes voor de boodschapper, nietwaar?
Ja, maar ik denk dat ze ook gewoon noemen dat gezien staat. Ja.Ashley: goed, het debat zal voortleven. Ashley en ik zullen het hierover niet eens zijn.
Nou, ik zou voor stemmen. Ik weet niet op wie ik ga stemmen. Maar ik denk dat het leesbevestigingen zijn.
Ashley: Wat?
Kaitlyn: Ha. Interessant. Plotwending.
Ashley: Het is in het verleden.
Kaitlyn: omdat je een paar minuten geleden leesbevestigingen zei.
heb ik dat echt gedaan? Oké.
Kaitlyn: Ja, dat deed je.
taal is flexibel, neem ik aan.