Perren ‘ s strain theory of fracture healing suggereert dat de mate van inter-fragmentary strain bepaalt welk type weefsel gevormd wordt tussen de fractuur uiteinden . Er is aangetoond dat het weefsel binnen een niet-geheelde plaats mesenchymale voorlopercellen bevat die kunnen worden omgezet in kraakbeen-en botvormende cellen . Wanneer een niet-vereniging als hypertrofisch wordt beschouwd, kan het verhogen van de stabiliteit, bijvoorbeeld door afleiding van breuken, leiden tot benige vereniging . De behandeling is gericht op het verhogen van de mechanische stabiliteit en daarmee het initialiseren van mineralisatie van fibrocartilage.
het punt waarop een scheenbeenfractuur Verenigd is, is een belangrijke stap in de behandeling, maar is met name van belang bij degenen die met een Ilizarov-frame worden behandeld, aangezien het bepaalt wanneer de fixator kan worden verwijderd. In onze eenheid, net als anderen, gebeurt dit wanneer een verzameling klinische kenmerken aanwezig zijn: het overbruggen van eelt op de röntgenfoto ‘ s; de patiënt draagt pijnloos gewicht en er is geen klinisch waarneembare beweging op de plaats van de fractuur. Zodra een breuk zich heeft verenigd, wordt het frame gedynamiseerd en vervolgens losgekoppeld. Als er geen beweging is tussen de ringen bij handmatige belasting, is er waarschijnlijk geen beweging opgetreden op de plaats van de breuk en het frame vervolgens verwijderd. Deze criteria zijn vergelijkbaar met die beschreven door Sarmiento .
deze resultaten tonen een significant verband aan tussen het eeltfractuurteken en een vereiste voor revisiechirurgie. Als de eelt een defect vertoont, kan er de neiging zijn om deze af te breken in plaats van te consolideren als er geen grotere stabiliteit wordt geboden. Het eeltbreukteken wordt verondersteld om een prognostisch teken te vertegenwoordigen waar de zichtbare breuklijn op de röntgenfoto evolueert in een splitsvlak dat uiteindelijk een hypertrofische niet-vereniging zou vormen wanneer het vlak het buitenoppervlak van de eelt bereikt.
het bepalen van de fractuurbinding is niet eenvoudig. Het oorspronkelijke werk op de scheenbenen van konijnen toonde aan dat de eeltsterkte pieken wanneer drie cortices worden overbrugd door eelt . Bij mensen correleren radiologische Unie en mechanische sterkte echter niet goed . Als gevolg hiervan zijn pogingen gedaan om scoringscriteria te bedenken om de breuk Unie te bepalen. Hoewel deze scorecriteria een goede betrouwbaarheid tussen en binnen de waarnemer hebben , correleren ze slecht met union of zijn ze niet gevalideerd . Bovendien zijn deze ontworpen om de vereniging te beoordelen in een scheenbeen behandeld met intramedullaire spijkeren; dit is een scenario waarbij het implantaat normaal gesproken niet wordt verwijderd na de vereniging in tegenstelling tot een cirkelvormig frame. Als deze scoresystemen worden toegepast op fracturen behandeld met Ilizarov circulaire frames, is er een risico dat de fixatie kan worden verwijderd voordat fractuur Unie is voltooid, dan wordt gevraagd de noodzaak van herziening chirurgie. Het is onwaarschijnlijk dat de eelt fractuur teken kan worden toegepast op fracturen behandeld door interne fixatie als, in tegenstelling tot in Ilizarov behandeling, is het moeilijk om vervolgens de constructie te veranderen om de algehele stijfheid beïnvloeden.
CT is in dergelijke gevallen gebruikt om niet-geheelde patiënten te diagnosticeren. Het eeltfractuur teken is vergelijkbaar met CT wat betreft gevoeligheid, specificiteit en nauwkeurigheid . Bovendien onderging een zevende van de patiënten in deze studie een onnodige operatie vanwege een vals-positief CT-resultaat. Het eeltbreukteken heeft een lagere negatieve voorspellende waarde. Dit kan worden verklaard door degenen met een NPP omvatten gevallen met een lijn over de breuk, maar niet voorbij de cortex, en een klein aantal niet-union gevallen waarvan de beoordelaars vonden dat vertoonde tekenen van een vastgestelde niet-union, maar niet de eelt fractuur teken. Als deze gevallen uit de analyse werden verwijderd, zou het fout-negatieve percentage lager zijn en de gevoeligheid, de negatieve voorspellende waarde en de nauwkeurigheid zouden allemaal worden verbeterd.
wij stellen voor dat patiënten die het teken van de eeltfractuur vertonen, d.w.z. het splitsingsvlak van de fractuur dat zich uitstrekt buiten de oorspronkelijke corticale grens van het bot, maar binnen de grens van de eelt blijft zoals in Fig. 2, moet een periode van verhoogde fractuur stabilisatie ondergaan voorafgaand aan het verwijderen van hun fixators. In onze eenheid wordt dit gedaan door afleiding over de breukplaats om de eelt onder spanning te plaatsen .
de beperkingen van deze studie omvatten de retrospectieve opzet en een relatief klein aantal gevallen. Alle niet-unies die voor dit onderzoek werden geïdentificeerd, waren diafysaire fracturen en de bevindingen kunnen niet worden geëxtrapoleerd naar andere delen van het scheenbeen. Hoewel het logisch lijkt om dit klinische teken uit te breiden tot metafysaire en epifysaire fracturen, hebben we niet de gegevens om dit te bevestigen.
de gebruikelijke progressie van de behandeling met circulaire fixatie is progressieve destabilisatie van het frame voorafgaand aan verwijdering. Deze resultaten suggereren dat de eeltfractuurlijn een indicator is dat de stabiliteit ontoereikend kan zijn en dat de omkering van dit standaardprotocol naar een periode van verhoogde stabiliteit vanaf het frame, voorafgaand aan verdere tests van de fractuurstabiliteit, het risico op de ontwikkeling van hypertrofische non-union zou moeten verminderen.